Schuttersgilden werden eeuwen geleden opgericht als beschutters van de bevolking: de voorlopers van militairen of ook de politie, de toenmalige burgerwachten. Kortom, zij stonden in voor de veiligheid van de plaatselijke bevolking. Destijds waren zij bewapend uit noodzaak. Gelukkig is dit vandaag niet meer nodig en worden “wapens” alléén nog gebruikt voor ontspanning. Zeer vele gilden kennen hun verleden, zij weten dat zij door de geschiedenis heen mee hebben gewerkt aan de vorming van ons Vlaanderen. Bij de oprichting en erkenning van onze Federatie was op veel plaatsen “eindelijk” te horen. Jammer genoeg zijn ook heel wat schuttersgilden hun geschiedenis en tradities vergeten. Zij houden zich nog uitstuitend bezig met het sportieve gedeelte, namelijk het schieten. De Federatie wil deze gilden vertellen dat ook zij een verleden hebben, met historische feiten en met historische tradities. Heel wat oude voorwerpen bevestigen dit allemaal. Er zijn geschriften, beeldjes, oude vaandels en vooral oude en zéér oude gildebreuken en koningszilver. Men schenkt op vele plaatsen, jammer genoeg, te weing aandacht aan de financiéle waarde hiervan, maar vooral aan de morele waarden. Deze voorwerpen behoren toe aan de plaatselijke gilde. Zij behoren toe aan de plaatselijke gemeenschap. Het zijn tastbare voorwerpen uit ons verleden. Een aantal schuttersgilden bezitten en beheren zelfs een eigen museum. Men moet al deze zaken koesteren en in ere houden. Ook de gildedansen, het vendelen en de trommelkorpsen zijn eigen aan het gildeleven. Het koningschieten, de optochten met koning-en keizerpaar, de bielemannen, de teerfeesten of patronaatsfeesten enz. behoren eveneens tot onze tradities. Dit is allemaal belangrijk voor het behoud en verder bestaan van de gilden.

Schuttersgilden zijn erfgoed

De Gilde ontwaakt uit een lange winterslaap, het jaar 1972. Het Gilde, ontstaan in het christelijk jaar 1650, eedgenootschap, onder de naam “Aloude Kolveniersgilde” is herboren. De naam werd later veranderd in: St Christoffel Kolveniersgilde 1650 Merksem. De opdracht van het Gilde is minder krijgshaftig dan weleer en blijft beperkt tot het “beschutten” van haar leden, zowaar geen gemakkelijke karwei! Schieten doen de leden nog in het Gilde , o.a. met luchtdrukwapens, geweer, pistool en revolver, soms met kruisboog. Het eerbiedigen en naleven der tradities, geen gemakkelijke opdracht voor het Gilde. Elk jaar is er een “Koninckschieting” eveneens een “princessenschieting” steeds met veel tumult en plezier. Als vereniging zonder winstoogmerk bestaat het Gilde uit “Gezworen Gezellen” met stemrecht en “Schutter-Wepelaers”. De Gilde wordt beheerd door “den eed” als raad van beheer. Andere functionarissen zijn de Zilverdrager, Fuseliers en Alpheris. Bij feestelijke aangelegenheden dragen de Confreers hun “dienstuniform” of “historische kledij” De Gildekamer bevindt zich in het fort van Merksem.